Als klein kind, terwijl ik nog aan het klussen was met mijn speelgoedhamer, sprak ik al uit: “Ik wilde makelaar worden!” Ik wist nog niet wat makelaar betekende, maar het doel was duidelijk: iemand die de hele dag dingen maakt. Zo ontwikkelde ik op jonge leeftijd een obsessie met alles wat los en vast kon. Ik haalde producten uit elkaar en had een ongekende passie voor Lego en Knex. Ik bouwde boomhutten met al het hout dat ik kon vinden en stak ik veel tijd in spellen waar je dingen in kon maken. Terwijl veel kinderen naar Nickelodeon keken, vond ik het Discovery Channel interessanter, vooral ‘How It’s Made’. Op de middelbare school begon ik met het eerste initiatief. Ik noemde het destijds ‘Luuk-maakt-dingen’, en dat is precies wat ik deed. Ik maakte al grafische ontwerpen in tekenprogramma’s van adobe zoals logo’s, banners en illustraties voor vrienden en zelfs bedrijven, ik maakte meubels en lampen en paste graag bestaande producten aan om net wat functioneler of mooier te zijn. In 2016, toen ik 15 was en kon gaan werken, begon ik bij een meubelmaker, “Herso Circulaire meubelmakers” in Loosbroek. Hier vergaarde ik diverse kennis over houtbewerking en werken op een productievloer. Voor een lange tijd maakte ik wekelijks tafelbladen en vloeren.

Na het afronden van mijn middelbare school begon ik met een studie gericht op productontwikkeling. Hier maakte ik kennis met industrieel ontwerp, professionele tekenprogramma’s, visualisatie mogelijkheden. Materiaal en constructie, prototyping met behulp van computergestuurde machines en de al enigszins bekende werkplaats.

Tijdens mijn studie was ik het beste te omschrijven als transparant ongehoorzaam. Ik wist heel goed wat ik wilde leren en haalde het meeste uit een project als ik mezelf kon uitdagen. Ik koppelde vaak ingewikkelde eisen en visies aan de projecten die ik op school realiseerde. Dit gaf me een echte kick. Ondanks dat dit soort ambities niet aansloten op de tijdsindeling van het onderwijs, vocht ik hiervoor door selectief te kiezen waar ik mijn punten mee omhoog ging takelen, om zo veel tijd te kunnen investeren in complexe problemen (die ik zelf veroorzaakte) door het introduceren van elektra, het gebruik van ongebruikelijke materialen, assemblagetechnieken en uitdagende functionele toepassingen van een product..

Ook tijdens mijn stages Industrieel ontwerp viel mijn passie op en werd ik al vlot aan technische vraagstukken over productie en eigenschappen van diverse producten gezet. Sommige van deze producten kan je inmiddels ook kopen. Of worden gemaakt doormiddel van technieken die ik destijds ontwikkeld heb.

In het begin van mijn opleiding begon ik met een nieuw bijbaantje als CNC-operator bij Drukkerij Wihabo. Ik werd in eerste instantie gezien als een tijdelijke oplossing bij de CNC, maar dit bleek uiteindelijk niet zo tijdelijk te zijn. Al snel was ik vaardig als operator van Zund Snij en Frees systemen. Ik stond bekend als iemand die graag problemen oploste en ik onderzocht de verschillende toepassingen en functies van de machine. Ook begon ik met het knutselen van kartonnen hulpmiddelen voor oriëntatie en uitvoer van werk, alles om ook maar een paar uur op een grote opdracht te besparen.

‘Ik experimenteerde veel en ontdekte de kracht van eenvoudige oplossingen voor het besparen van tijd en materiaal in de productie’.

Ik begon hulpmiddelen te maken voor Wihabo in de werkplaats van school om te kijken of dat deze iets zouden verbeteren, zonder dat hierom was gevraagd. En dat ging niet onopgemerkt, in de loop van drie jaar leverde ik steeds meer professionele hulpmiddelen en divers maakwerk. Uit eindelijk was dit uitgelopen tot een functie in projectmanagement. Zo was ik na mijn studie fulltime bezig met het bedenken en maken van operationele hulpmiddelen. Ik bracht in mijn eentje grote veranderingen aan in productietijden, kwaliteit, mogelijkheden en ook werkvoorbereiding. Om dit te realiseren was wel veel gereedschap nodig. Zo kocht ik een van de nieuwste en vaardigste FDM 3d printers en veel gereedschap voor hout, staal en kunststof. Ik had geafanceerde software nodig en begon ik samenwerkingen met andere partijen en leveranciers. Uiteindelijk werd het gemakkelijker om zelf een KVK aan te vragen om de omvang van de projecten sneller te kunnen realiseren.

Dit was het begin van Luho Design & Engineering. In de loop van de tijd ben ik mij los gaan koppelen van Wihabo waar inmiddels al veel was verbeterd, maar om ook ruimte te maken voor andere bedrijven.

Dit verhaal is zeker terug te vinden in wat Luho Design & Engineering is. Opgeblazen leergierigheid over maakprocessen, ontwerp, functionele toepassingen in de echte wereld. Geen opdracht te gek, kennis genoeg.